Jes, sain töitä
KOLUMNI Kiinnostavien kesätöiden hankkiminen muuttuu vuosi vuodelta vaikeammaksi, mikä on meidän nuorten aikuisten kannalta harmillista. Olikin melkoinen helpotus, kun aika monen kierrepallona palanneen hakemuksen jälkeen Kotsarin päätoimittaja Jari soitti helmikuun lopussa ja kysyi töihin.
Pitkän odotuksen jälkeen istahdin pari viikkoa sitten työpisteeni ääreen ja ajattelin, että tästähän tulee mukavan rauhallinen kesä. No, ei mennyt kauaa, kun ulkoa alkoi kuulua työkoneiden äänekäs pauke. Nopeasti selvisi, että toimituksen juttupalavereissa äänenvoimakkuus on vähintään yhtä kova.
Näiden palaverien tärkeimmät viikottaiset puheenaiheet ovat muuten lähinnä autot sekä Yllätys–NiemU-vastakkainasettelu.
Ei sentään. Kesän työrupeama on alkanut vaivattomasti ja olen päässyt heti kirjoittamaan mielenkiintoisia tekstejä. Tietysti oli pieni pettymys kuulla, etten saa tehdä ainoastaan jalkapallo-aiheisia juttuja, mutta ehkä se tekee ihan hyvää. Heti näin alussa on ollut virkistävää kohdata erilaisia ihmisiä kuin omassa arjessa tulee normaalisti vastaan.
Kesältä toivon lisää inspiroivia juttukeikkoja, rutiinia toimittajan hommiin sekä ennen kaikkea uusia oivalluksia. Toivoisin myös paljon aurinkoa ja lämpimiä kelejä, mutta vaikka olen yleensä optimisti, niin en halua asettaa näiden suhteen odotuksia liian korkealle.
Liperin ja Ylämyllyn väli tulee ainakin tutuksi, sen voi varmaan syksyllä ajella sitten silmät kiinni. Onneksi matkalla ehtii kuunnella musiikkia ja räpätä täysillä mukana ilman että kukaan kuulee, ihan lempiharrastuksiani molemmat.
Halusin palata kotiseudulleni kesäksi, koska pohdin, että edessä on joitain vuosia, milloin en täälläpäin ehdi niin paljoa käymään. Syksyllä olisi tarkoituksena muuttaa unelmieni kaupunkiin Barcelonaan, muutama liikkuva osaa on tosin vielä olemassa.
Ennen sitä aion ottaa kaiken irti kesästä Liperissä ja Kotsarissa. Kenties seuraavat kuukaudet opettavat, että erilaisia näkökulmia elämään voi löytää lähempääkin kuin toiselta puolelta maapalloa.